Bugün bütün agaclar yüregimdeydi.
Bütün çiçekler gözlerimde.
Günes, isiklarini dudaklarima kondurmustu.
Neydi kanimi kaynatan bu güzelligin adi?
Mutluluk muydu?
Bugün, ne varsa hüzünden yana denize firlattim az önce.
Sanki beklermis gibi hepsini, hop hop hoplativerdi dalgalarinda.
En güzel maviligiyle oynasip durdu.
Bak dedi firlattigin hüzünlerine…
Iste onlarin bendeki hükmü sadece bu !
Sonra, sakalasircasina bir kaç tuzlu damlasini siçrativerdi yüzüme.
Gülümsedim mahcup mahcup, onun bu nesesine… Duruldu.
Bir deniz yildizi birakti avuçlarima.
Yoksa mutluluk bu muydu?
Herkes kalabalikken, içimdeki yalnizligi alip gidiverdi sihirbaz martilar !
Birde arkasindan o bildik sen kahkahali bagirismalar !
Hiç bu kadar güzelini görmemistim,
Beyazmis megerse beni onlarla bütünlestiren mucize !
Kanat çirpa çirpa
Yüregimdeki isyanlari uçurdular…
Yasamaktan aldigim tad iste buydu!
Yoksa mutluluk bu muydu?
“Sen mutlulugun resmini çizebilir misin
Abidin ? ”
Evet… Adim INSAN…ya, tabii ki çizerim!!!…
Az önce ; agaç oldum, çiçek oldum, günes oldum, deniz oldum, marti oldum, Olümsüzlestim…
Megerse hep yanibasimdaymis bu güzel resim !
Ben çizdim. Adi umudum’du!
Yoksa tüm umutlarim beni hiç terketmeyen mutlulugum muydu?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder